Bakýyorum kendime, Geldim bu dünyaya bir misafirim, Bir handayým, bakýyorum saðýma soluma, Bir kapý, bir pencere ve dört duvar. Ýçinde insanlar var; ama ne insan! Düþün, onlar mý insan, yoksa sen mi? Hizip, alavere-dalavere gýrla gidiyor. Ders; Kimileri insanlýk dersi veriyor, çok ciddi, Diðerleri tevazu halinde dinliyor, pür dikkat, Kimileri de, baþka âlemde geziyor, dalgýn. Kafalar bir milyon! Ya ben; Ne için geldim iki kapýlý dünya denilen hana, Ýçi insan dolu, aslýnda bomboþ ve ruhsuz! Kasvetli oluyor geceleri ve gündüzleri. Yaðmurlar nazlanýyor yaðmaya, Toprak suya hasret kalmýþ, ay yýldýza dargýn, Kubbesi kötü duygularla örülmüþ, Duvarlarý et, kan ve kemik! Kötülüðün, ahlaksýzlýðýn tüm renkleri, Duvara, kubbeye boya olmuþ! Bu ne hal böyle; Anlayan var mý, cevap nedir? Düþünüyorum, cevap bulamýyorum, Kendimde suça pay biçiyorum, Elbette, hatasýz kul olmaz, Hatayý telafi etmek gerek, asýl olan bu. Suçlu kim? Kim bozuyor kâinatýn düzenini? Yeryüzünün düzenini bozan kim? Dinliyorum insanlarý pürdikkat; Akýl verenlerin aklý, mal-mülk ve kadýn olmuþ! Gelme sebebi üç kelama mahkûm bir hayat! Düþün! Cevabýný veremediðin soruyu sorma! Kendine yalan söyleme, iyice bir düþün! Ýçindeki seni görebiliyorsan eðer, O, cevabý sana verecektir. Ve sana yol gösterecektir. Ýnsaný da, insanýmsý olanlarý da. Kulaðýna söyleyecek, dinle o sesi! Ve insanlaþma sancýsýný O sana anlatacak! Bir gayen var, onu göreceksin, Ona göre yaþayacaksýn! Ýki kapýlý hana tertemiz geldiðin gibi Hanýn diðer kapýsýndan göçüp gideceksin. Ardýnda; Temiz anýlar býrakarak, Ýnsanlarýn rahmetle andýðý insan olarak Dualarla, yolcu olacaksýn, ebedi âleme. Gerisi yalan-hüsran ve çeliþkiler vesselam! Bir bekleyiþti benimki; Bir anda baþlayýp, bir anda son bulan. Dünya denilen iki kapýlý bir handa…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halit Durucan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.