Yansıyan

                      

uzak kocaman bir þimdiyi zorluyor dilim
insan kendi nefsini elinde tutuþturup onlara
isyan ve nisyan arasý
bu piþman vakitler zamana çakýlan mühür
sýfýr noktasýnda durdum bir hiç’i zor da olsa ikna

taa Habil ve Kabil’den beri
hep bir sorgulama ömür dediðimiz
sonra sonra sonralarý bitirmeden
ölümü alnýndan öpüyoruz ya, sonsuz vuslat sanýp

fani dünya kaç kez daha baþýný okþayýp yeniden
alnýndan öpüp birazdan öldüreceðiz

fersah fersah evvele býrak aþý tutsun
sen bilirsin demekle bilinmiyor hâl
zamanýn sihrinden midir
ne güzelsin. yazýlmýþ alnýnda  parlayan kader
kederinden öfkesi yýkanmýþ
pek çok çaðdan siyah beyaz bazen flu geçiyorum
üstünde eski zaman topraðý

aklý kalýr, incindiði yerde biriken gölgeli sular
soðuk duþ etkisi bakýþýndaki durak
bilinmezi evirip çevirip  akbulutlardan pamuk þeker
hangi çocuk ruhundan bu kýrmýzý ruj
uzaklardan getirsin o ölümlüyü
bu savaþarak ölmek deðil  yakasýnda çýlgýn Ortodoks
yeniden baþlasýn eskiyen darmadaðýn
kadýn hissiz dudaklarýnda yenmiþ týrnak
diyemez dilinde kýrk kilitle bu sahra sancýsý
kum fýrtýnasýnda serap
anahtarýn dili olsa
sen bilseydin batýldan sonra Babil’den önce
Mavera emirlerden nehirlere taþ yazýtlar 
umut taþýr hüzün ordusu gagasýnda taþ.
ebabil bekler kýrdýðýmýz kalbi
ardýnda iz kalsýn diye býraktýðý tövbe taþlarý
baþka bir ayak baþka bir el ile visal
diye söze misafir
þimdi sen söyledin ya eski sen niye kayýp yeni
senden olursa bir sen
diyecek misin ki " ben oyum"



el’an



Sosyal Medyada Paylaşın: