UMUTLAR SÖNMESİN...

Sevgide eksildik, zulümde coþtuk,
Bir düþün, kimlerin ardýndan koþtuk.
Övündük, kabardýk, kabýndan taþtýk,
Rab’bim geleceði hayýr eyleye.

Yalanla, riyayla hüküm giydirdik,
Nerde doðru görsek; ayak kaydýrdýk.
Nefsimizi gidiþâta uydurduk,
Rab’bim geleceði hayýr eyleye.

Fitne hâkim oldu mihrabýmýza,
Neler bulaþmadý ahlâkýmýza?
Zâlim sahip çýktý insafýmýza,
Rab’bim geleceði hayýr eyleye.

Çarþý, pazar gezdim; anlatamam ki,
Yollarda benzine su katamam ki.
Ninnilerle doyup, aç yatamam ki,
Rab’bim geleceði hayýr eyleye.

Bir garip haldeyiz; diller karýþýk,
Yerlimiz yabancý, yabancýmýz þýk.
El’de dolu kepçe, bizde boþ kaþýk,
Rab’bim geleceði hayýr eyleye.

Yeter ki umutlar bir bir sönmesin,
Ýsterse gidenler geri dönmesin.
Kör gözle bakanlar beni görmesin,
Rab’bim geleceði hayýr eyleye.

Daha anlatacak çok þey var, çok;
Ýster gerisini arka cebe sok.
Deme bundan sonra umudum yok, yok;
Rab’bim geleceði hayýr eyleye...

15.06.2023
Fatih-ÝST.

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: