bitkisel hayata girmiþti çiçekleri
ne su veriyordu
ne sevgi
beyin ölümü gerçekleþmiþ bir düþünceye dalmýþ
gününü dün ediyordu sanki
batýp çýkamadýðý mazide
dudaklarýnda upuzun tereddüt
sýr kapýsýna duvar örmüþ elleri
birbirine kenetli
en çok akþam üstleri görürdüm
yalnýzlýða açýlan pencerede
gün batarken düne yolcu eder gibiydi güneþi
ardýndan umutsuz bir bekleyiþ
gözlerinde sis
bakýþlar keþke
sayýlýydý dünleri
ve sayýlý dünler çabucak geçti
...