"Yankılanan Sessizlik: Bir Çocuğun Kaybı"

Çocuk öldü,
Diyorlar her seferinde.
Kuru bir gerçek,
Sýradan bir haber baþlýðý,
Ama her kelime yüreklerde bir çýðlýk.
Sessizliðe gömülen acý,
Kayýp bir masumiyet,
Kapanmayan bir yara.

Bir anne,
Her sabah yüreðinde kopan fýrtýna,
“Bugün ne olacak?” diye sorar,
Her adým bir korku,
Her nefes bir dua.
Bir çocuk daha eksildiðinde,
Dünyasý kararýr,
Her annenin kalbinde yankýlanan bir çýðlýk olur.

Sessizlik,
Sosyal medyanýn öfkeli mesajlarý,
Kýsa süren bir hüzün bulutu,
Sonra unutuþ gelir,
Hayat devam eder.
Ama o annenin acýsý,
Derin bir sessizlikte kaybolur.
“23 yýldýr susturuyorsunuz!”
Diye haykýrýr içimizdeki isyan,
Ama sesler duyulmaz,
Toplum acýya alýþýr.

Her çocuk öldüðünde,
Bir parçamýz eksilir,
Bir umut daha yitip gider.
Parkta oturan gençler,
Bir an için acýyý paylaþýr,
Sonra unutuþ gelir,
Acýya alýþmak,
Gündelik hayatýn bir parçasý olur.

Ama bu yaralar kapanmaz,
Çocuklarýn güvensizliði,
Toplumun sorumluluðu.
Bir öðretmen,
Endiþeyle konuþur,
Bir yasa,
Bir düzenleme,
Yeter mi?

Çocuk öldü demek yetmez,
O annenin, o öðretmenin,
Bizim içimizde yankýlanan sesi yükseltmeliyiz.
Bu bir mücadele olmalý,
Bir gün deðil,
Her gün.
Çocuklarýmýza güvenli bir gelecek,
Sesimizi duyurmanýn tam zamaný.

Çocuk öldü demek bir çaðrýdýr,
Toplumsal bir çýðlýk,
Duyarlýlýk,
Harekete geçmek zorundayýz.
Her kayýp,
Bir yara açar,
Her sessizlik,
O yarayý derinleþtirir.

Artýk susmamak gerek,
Her çocuðun kaybý,
Geleceðimizden bir parça alýp götürüyor.
Sesimizi yükseltelim,
Çocuklarýmýzýn güvenliði,
Bizim sorumluluðumuz,
Ve bu sorumluluðu üstlenmek,
Geleceði kurtarmanýn tek yoludur.

Aile danýþmaný
Selda Ýyiekmekci (Erdoðan)

Sosyal Medyada Paylaşın: