gittiðinde... karanlýklar çökecek üzerime.... aðlayacak ellerin ben diye, hýçkýracak dillerim sen diye ve sen...gideceksin.
gittiðimde... yýldýzlarýn þavký olmayacak.... dudaklarýn kal diyemeyecek, gözlerin dur, der gibi bakamayacak... ama ben... ben...gideceðim.
hayatýn bilinmez kývrýmlarýnda, göz göze gelecek hülyalarýmýz... kimi ýsrarlý, kimi mahçup görmeden gönül gözlerimizi... savrulacaðýz.
ey sevilen, biliyorsun ki bu daðýn koru bitmez. senin yüreðin bir volkan lavlarý akar, korlarý can yakar.. ey sevilen, bir buzdaðýna çarpan yüreðine selam olsun.
sönmüþ volkandan kor olmazdý... bilemedin. ýðýl ýðýl yansa da yüreðim, kendimedir bu har... var git, var git yoluna... dönüþüm yoktur, diyemedim.
25.10.2006, Ankara
Serap Hoca
Sosyal Medyada Paylaşın:
serap hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.