AŞK

AÞK

“Yaþanýr, o anlatýlmaz.” diye baþlar aþk tanýmý.
Bir parantez aç denirse, gösteririm sol yanýmý.

Badem çiçeðidir bazen, tüm coþkulara duyarlý;
Ve en çok da kýrýlan o, bu yüzden þu yürek harlý.

Bazen hüznün tâ kendisi, gözyaþýnýn kaynaðýdýr;
Ya da kanadý rûhumun, sevincimin oymaðýdýr.

Ötesi ki; gözümde fer, kolda kuvvet dizde derman,
Kelâmullah böyle diyor,“Sevin” diye gelmiþ ferman.

Gelinciðimin alýnda; tebessümdür gayet ince,
Yýldýrým yaðmur öncesi, gökkuþaðýdýr dinince.

Ýftiradýr kör söylemi, bu þairi bile görmüþ,
Anlamadým iki gözü, nice körmüþ-nasýl körmüþ!

Salýnan bir alevdir aþk, lambamýzda ince belli;
Mihriban’dýr, Mona Roza ve güzelim Annabelli…

Dahasý mý? El-Mansur’da ta yürekten “Ene’l-Hak”týr.
Hikmetleri gören gözdür, davudi sese kulaktýr.

Uzun lafýn kýsasý þu; “Güzelliðin on par’etmez.”
Aþk denen þey benim adým, yok etmeye hasret
Yetmez.
^^
Ali Rýza NAVRUZ


Sosyal Medyada Paylaşın: