ÖMÜR DEDİĞİN

Bilemedim dostu, nede kardeþi.
Kýrýldý dallarým, soldu güllerim.
Dinmedi akan, gözümün yaþý.
Gidemem sýlaya, baðlý yollarým.

Kime el verdimse, elimi yaktý.
Kimi kalbim kýrdý, gönlümü yýktý.
Göz yaþým kan olup, yüreðe aktý.
Lal oldu konuþmaz, artýk dillerim.

Gerçek dost demiþtim, hep sahte çýktý.
Umutlar, arzular, sevgiler hepside bitti.
Þu koca ömürse ne yazýk, çileyle geçti.
Yoruldu ellerim, kalkmaz kollarým.

Ömür devri âlem, yaþar geçersin.
Yaþamak haramdýr, çile çekersin.
Her þey bir hayaldir, gelir, gidersin.
Tutamaz biter, bir bir günlerin.

Kalan bir hoþ seda, gerisi boþtur.
Beden toprak olur, ruh ise kuþtur.
Akibetin sonunda, iki dikili taþtýr.
Konuþmaz söz biter, þirin dillerin.

Ýþte budur ömür, anla be artýk.
Yalan dünya bize, kalacak sandýk.
Haktan baþkasý boþ’ imiþ bildik.
Sonunda toprak, olur bedenin.





Muhlis SÜNBÜLCÜ.

Sosyal Medyada Paylaşın: