fa
Ömür treni kalktığı zaman
ÖMÜR TRENÝ KALKTIÐI ZAMAN...
Saatler bende hep gece karasý,
Umut ýþýklarý yanmýyor artýk,
Zaman su gibi akýp gitmiþ,
Gönlüm vaatlere kanmýyor artýk...
Baharýn anlamý yok yok artýk þimdi,
Açan çiçekler senin kadar yalan,
Hanlarým saraylarým olsa neye yarar,
Benim gönlüm olmuþken talan...
Sözlerim gibi daðýnýk kalbim bitmiyor, Düþüncelerimle harbim,
Belki ne gam kalýr ne derdim,
Ömür treni kalktýðý zaman...
Zordur aklýndaki söze varmak,
yoruyor insaný insan olmak,
Karanlýkta kaybolmuþken gönül,
Yakýyor aydýlýkta aydýn olmak...
Olmuyor sensiz havayý solumak,
Ben ister miyim sensiz kalýþýmla solmak isterdim Senin o gözlerinde kaybolmak...
Fatofatoþ06
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.