Günü Sevmişim

Günü Sevmiþim

Karanlýk gizemdir, ruhumu boðar,
Geceler zül bana, günü sevmiþim.
Yarýn kesin deðil, bilmem ne doðar,
Eksiði olsa da dünü sevmiþim.

Kervaným yoruldu güneþ batýmý
Kýrk odalý handan tuttum katýmý
Seyis teslim aldý yaðýz atýmý,
Yün keçe üstünde caný sevmiþim.

Hakana ulaþýp görüþemedim,
Dalkavuk sürüyle yarýþamadým,
Ýpekten kaftana eriþemedim,
Tenime batsa da yünü sevmiþim.

Vuslatý aramam tembel âþýktan,
Çalýþmak isteyen kaçmaz ýþýktan,
Kök alýr topraktan, verir baþaktan,
Tanenin iþi çok, unu sevmiþim.

Ben hata aramam, nefis davacý,
Hazýra boðmasan olmaz duacý,
Kusuru göstermez, tam bir sývacý,
Emeksiz þöhreti, þaný sevmiþim.

Bu gönül takýlmýþ þekil-þemale,
Ne okur ne yazar ermiþ kemale(!)
Gözünü dikmiþtir zahir cemale,
Ruh ile iþim yok, teni sevmiþim.

Hoþoðlu bak diyor, gelecek güzel
Zevk, safa nefsime olur mu özel?
Gel dinle sözümü, okuma gazel
Dünya, satma beni, seni sevmiþim!

Mustafa Hoþoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: