Annesizliðimin kaçýncý günü,
Bir zaman diliminde kaybolmuþ
Gözlerimde biriken yaþlar
Siyah Geceye doðru akar
Sessiz bir melodi gibi yankýlanýr kulaklarýmda
“Kara Gözlü Kuzum”diyiþin
Sonra gözlerim uzaklara dalar
Anýlar sayfa sayfa açar perdelerini
“Gözlerindeki hüznü sevmiyorum kuzumm”
Deyiþinin üstünden
Sanki üç yýl deðil üç asýr geçmiþ gibidir
Bende bende
Senin sesin olmayan dünyayý görmeyi sevmiyorum anne
Bir yerlerden yankýlanýr
Seninle oynadýðýmýz evcilik oyunlarýnda ki
Çocuk kahkahalarýmýn yankýsý
Minicik fincanla yine kahve koydum sana anne
Gelip misafir olur musun bu gece düþlerime
Küçük ellerim, boþluða uzanýr,
Bir dizi hikâye yarým kaldý
Sensizliðin seherinde okuduðum dualara
Gözyaþlarým eþlik eder
Bazen rüzgar
Bazen yýldýz yýldýz gözlerinin düþtüðü gölgelerde
Ben sensizlikle büyüdüm anne
Ve yalnýzlýk terbiye etti yüreðimi
Ellerin deðil artýk saçlarýmý okþayan
Þimdi yalnýzlýðýmý okþayan soðuk.
Her yeni gün, kalbimde bir yara
Bir çiçek açýlýr belirsizlikte
Senin sevdiðin papatyalarý
Ellerimle kabrine diktiðim gün
Yüzümde bir gülümseme,
Ama içimde bir hüzün saklý
Gözyaþlarýmla suladým ben topraðýný yine anne
Annesizliðimin kaçýncý günü,
Sayýlar anlamýný kaybetti,
Düþlerimde bir yudum sýcaklýk,
Her nefeste, her düþüncede sen varsýn.
Günlerden 25 Eylül
Saat hala 16:59
sevgili seçki kurulu ve deðerli edebiyat ailem ahde vefalý yüreðinize teþekkür ederim.