Yorma bizi, bizi yorma Ey çekilmez hayat Yüzümüz hiç gülmüyor Nedense bu hayat bize Bayat
Emekli olduk ki, rahat edelim Ömrümüzün geri kalan kýsmýný Sevenlerinizle, huzur içinde Geçirelim Hani nerede?
Günbe gün, sýkýntýlarýmýz çoðalýyor Ekonomik sýkýntýlar, belimizi büktü Her gün soframýz dan bir þeylerin Eksildiðinii görüyoruz Varlýk içinde yokluk Hak etmediklerimizi Yaþýyoruz
Gururluyduk, dillere düþmezdik Aç kalsakta, sýr gibi saklar Kimselere belli etmezdik
Bir zaman on çocuða Bir kuru maaþýmýzla bakýyorduk Okutuyor, askere gönderir Terhis olduktan sonra, ev alýp evlendiriyorduk
Kýzlarýmýzý çeyizleri ile, gelin duvak ile, çalgý çengi, kýna ile yolluyor Yuvalarýný þenlendiriyorduk
Nerede kaldý? o güzel günler Sofralarýmýz dolu, komþularý Her akþam çaya çaðýrýyor Biz sohbet için, onlara gidiyorduk
Hasta bir yakýnýmýz, komþumuz oldumu ziyaretine gider, ya koloya Yada, hastahane masraflarýný bir nebze karþýlasýn diye Yastýklarýnýn altýna, bir miktar para býrakýyorduk
Ahhh nerede? o güzel günler Yaþ geçtikçe Romatizmalar, tansiyon.þeker bizi canýmýzdan bezdirdi Bir de zakkum misali, ekonomik kriz mutfaðýmýza girdi
Baktýðýmýz, büyütüp emek verdiðimiz çocuklar geçinemeyip Bizi, sýðýnacak liman olarak görür oldular
Hayat çok pahalý, nefes alamaz olduk Dayanacak gücümüz kalmadý Vallahide, billahide, tallahide Yorulduk
Yolun sonu görünüyor Umutlu bir hayat beklerken!!! Soframýz da pirinç beklerken Þimdi bulgurdan da olduk
______þair 67 ______ Ali Cemal AÐIRMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
şair67 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.