Aşka ve hüzne adanmak
aþka ve hüzne adanmak
bir aðaç düþündüm
meyvesiz, çiçeksiz… yeþil yapraklardan ibaret
rüzgarla hýþýrdayan, yaðmurla ýþýldayan
bir aðaç, peygamberlerden geçmiþ
kök nedir ki?
bir ýrmaða kavuþuþ, bir eþeðe ve daðlara kavuþuþ
sonra nedir kök?
medine hurmasý ve bilgeliðinde kanayan kýzýl gül
ululuðunda çýnarlýðýn, yalnýz ve hýþýrtýlý.
aðacý sevmekten, hayýr! doðrusu aðaca üzülmekten, hayýr!
doðrusu aðaçtan nefret etmekten geliyorum.
geliyorum fakat geldiðim yer de gürültülü.
aslýnda aðacý sevmekten gelmeliyim, gelir miyim?
yahut neden olmasýn, aðaçmýþ sevmekmiþ?
taþlayýp düþürdüðüm hurmalar
ya palmiyeler
her yolculuðun sonu olduðunu iþaretleyen o yol.
yolun sonunda sevda yüzlü bir adam.
çýkýlan bir yol varsa baþlangýç da var
ve elbet illa ki var
baþlangýç mýsýn son musun?
boþuna mý bunca soru?
sisler içinden, geldim. daðýt þefkatinle sisleri
nefese de nefse de alýþmak, büyümek!
sevda büyütmek, sevdayla büyümek kusur mu?
çünkü kusur insan olmanýn nirengi!
hikayemi benden dinle aþk adam.
yirmi iki yýl sisler içinde.
kýrýk camlar, yakýlan sobalar.
sobada portakal kabuklarý
ve tandýr ekmeði ve umudun güzelliði.
be bizim bahçemiz çok güzeldi
çünkü annem beþte uyanýrdý
kýsaca üzgün bahçeler hikayesi.
ilk kitaba, ilk aþka düþüþ… iki lira kayýt parasý
al gelincikler, sarý sarý papatyalardan
ve bir yol boyu ekinler içinden
piyeslere, þiirlere, hayale adandým
-þimdi sahi kýldýðým hayallerim var, büyüdüm ben bun’ca.
kýldým ve selamladým kendimi
-ve hayat denen dövüþü-
2/2
bir dalý kabuðundan soyuyorum
sonra belki çelik çomak oynarýz seninle
öðüten bir deðirmen bu!
sonra maarif maarif , þehir þehir
tutundum mu?
tutunduðum uçurum sakinliði.
ray bulmak mý?
illa ki bulunur çünkü
yaþamak adlý bir tunç bu yol.
ray,
yürüyüþ ölümü ve sevinci
kucaklayýþ raylarý, maviyi ve seni.
bir aðaç,
hýþýrtýlý, huzurlu, kavgayla direnen
böyle bir aðaç iþte
aþka ve hüzne adanmýþ.
AYFER
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.