Gizlediğin hıçkırıkların!

Aslýnda hissettiðim

Ne bir sevdanýn baþlangýcý

Ve ne de bir hicranýn sancýsýydý sadece bildiðim hazdý.



Uzak diyarlardan,

Serdettiðiniz kelamýn karþýsýnda,

Ne kadar yüreðim yansa da, lakin kuþandýðýn hicranla,



Lütfediyordunuz,

Kalbi kanaatinizi sevk ediyordunuz,

Sevgi adýna halinizi hasrederek þevk bahþediyordunuz,



Okuduðum,

Satýrlarýnýz karþýsýnda,

Ne kadar hicrana yaslansam da içim hayli kabarýyordu.



Sinemden,

Seni daha yakinen tanýmak,

Haline ram olmak, yaren ikliminde solumak istiyordum.



Çünkü biliyordum,

O kadar çok yutkunduðun,

Hýçkýrýklarýn vardý ki, vakýf oldukça içim çok burkuluyordu.



Yaþadýðýn þarlar,

Çok acýmasýzdý, teslim olmak vardý,

Hayatýn baharýnda, çilenin yumaklarýyla arkadaþ olmuþtun.



Melalinde demlediðin,

Ne kadar uhde varsa çaresizdi,

Suskunluðun karþýsýnda anlaþýlýr olmak adýna aþk bir seraptý



Mütemadiyen

Baþarmaktan söz etseler de,

Hissiyat adýna, kalbi yakarýþ sevdasýyla kuraklýk karþýndaydý,



Ýçinden geçirdiðin,

Sýðýnacaðým iyi ki sabýr var demen dahi

Zamanýn girdabýnda ve yokuþun sancýlarýnda pek yetmiyordu.



Düþlediðin her þey,

Solgunluða maruz kalýyordu,

Umut adýna, hasretin tavýnda kelam etmek dahi kifayetsizdi.



En bariz ihtiyacýn,

Samimiyetle ve bakir hislerle sevilmekti,

Çünkü insan olmak yeterli bir sebepti, lakin aþk kimin derdiydi…







Mustafa CÝLASUN

Sosyal Medyada Paylaşın: