KIRIK BİR MASAL

Bir zamanlar baþlar her hikaye,
Kýrýk bir masalýn dudaklarýnda,
Sessiz bir fýsýltý, eski bir þarký,
Gecenin karanlýðýnda yankýlanan.

Yarým kalmýþ cümleler dolanýr aklýmda,
Sözler, susmuþ bir rüzgarýn izinde,
Yapraklar dökülürken usulca,
Her biri bir hatýra, her biri bir yara.

Gözlerimde bir sonbahar rengi,
Zaman, zamansýzca akar içimde.
Kýrýlmýþ masallarýn gölgesinde,
Arar durur sevda, kaybolmuþ öyküsünü.

Gökten bir yýldýz kayar uzaklara,
Bir dilek tutar gönlüm, yarým kalan.
Kýrýk masalýn kalbi, suskun kalýr,
Bir daha yazýlmayan o eski sonla.

Sararmýþ sayfalarda bekler aþk,
Çoktan unutulmuþ, bir zamanlar tazeydi.
Ve biz, savrulduk rüzgarla,
Kýrýk bir masalýn içinde sessizce.

Bize kalan, kýrýk bir masalýn özüdür,
Her kelime bir yara, her dize bir acý.
Sararmýþ yapraklarda gizli aþk,
Bir zamanlar yeþil, þimdi düþlere karýþan.

Ve biz, unutulmuþ bir melodinin ezgisinde,
Düþlerin derinliklerinde savrulduk.
Kýrýk bir masalýn içinde,
Sessizlik ve hasretle yol alýrýz.

HÜZÜN GEMÝSÝ
AHMET NEJAT
Sosyal Medyada Paylaşın: