.. Sokakta yürürken aðýr adýmlarla, "Dedeciðim, kenara çekil," dediklerinde, Birden bir sessizlik çöker içime, Yýllar, zamanýn hýzýnda savrulup giderken, Anlarsýn ki, ömür dediðin bir nefesmiþ meðer.
Eskiden hýzlýydý adýmlarým, Sokaklarýn rüzgarýydým bir zamanlar. Ama þimdi kenarda duran, Gözlerinde hatýralarýn yankýsýný taþýyan, Bir yabancýyým belki de bu genç dünyaya.
Ellerim titriyor ama ruhum ayný, Kalbimde hâlâ gençlik çýrpýnýr gibi. Ama iþte, "kenara çekil," diyorlar, Ve ben anlýyorum, belki de Hayatýn hýzý beni geçmiþ, Yolun sonunda, usulca durma vakti gelmiþ.
Ama yine de gülümsüyorum içten içe, Çünkü anýlarýmda hâlâ koþuyorum sokaklarda, Gençliðin o deli fýrtýnasýnda. Dedikleri gibi, iþim bitse de belki, Kalbimde bitmeyen bir yolculuk var hâlâ.
HÜZÜN GEMÝSÝ KAPTANI AHMET NEJAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.