Yoruldum Artýk bu kentin sokaklarýnda koþmaktan Adýmlarým kaldýrým taþlarýný aþýndýrdý O kadar çok aðýrdý ki adýmlarým Kaldýrým taþlarýnýn kalbini kýrýyordu sanki Sensizliði boðazlarken bile titrer ellerim
Yoruldum Bu yorgunluðum sadece sensizlikten Dayasam da sýrtýmý kendi gölgeme O da sýrtýmdan beni býçaklar Doðmayan güne, batan güneþe el sallar Kalpsiz olurum ya da dilsiz Katýlýrým kadehimle sohbetime O boþaldýkca ben aðlarým
Yoruldum Kara denizin azgýn dalgalarýný izlerken Onlar türküler yakar, ben onlara içimi açarým Týpký kayalara vuran dalgalarýn týnýsý gibi Gözlerimden göçüp giden martýlar gibi Sen gibi, ben gibi, biz gibi
Yoruldum Söylenir dururum sensizliðe,yalnýzlýðýma Rüzgar ne varsa senden alýp sürükledi uzaða Þehrin tüm aðaçlarý ýslýk çalmayý öðrenirken... Karanlýk göz kýrpardý Nefes almak için býraktýðý boþluktan Bir ýþýk, bir umut bekledim senden uzakta YEÞÝLIRMAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
YEŞİLIRMAK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.