gece otobüsü

bu sene bahçe kaldý öylece
solmuþ sarý aðaçlar geçti yüzümden

düþüp ses çýkardý
bir martý
durdu ve bekledi

uzun bir yolda týkýrdayan gece otobüsü gibi
ayýrdý ikimizi de rüzgar

geçtiðimiz yerlerde kirlendi ayaklarýmýz , ellerimiz
çizildi kökten uça
dilimlediðimiz saatler

iþte bir masal gibi kaldýn sen hep
büyüttün kanatlarýný
uzaklýklar ektin pencerelere

kimden miras kalmýþtý ki sana bu ayrýlýk
sýr oldu aþk en sonunda

hayalin bir sesi yoktu ama
dinleyip durduðum dalgýnlýðýna

seni fýsýldayan
þarkýlar býraktým...
Sosyal Medyada Paylaşın: