Sabahtý,
Omuzlarýnda yorgunluðu mesken etmiþ bir Eylül sabahýydý .
Yüreðimin damarlarýna kan oturmuþ , yanaklarýmda sen durmuþ.
Eylül’ün ilk ölgün sabahýnda ,
yüreðimdeki fýrtýna ile sana uyandým .
Bir tekbir sýcaklýðýyla göz kýrpardý Eylül..
Sanýrsýn ki, Aðustosun özlemiyle kavrulurdu güze..
Bir satýr baþý yorgunluðuyla öbeklenirken bulutlar,
Ayrýlýðýn gölgesi üþüþürdü aþkýn ateþinde.
Öyle soðuk, öyle titrek bir bedene bürünürdü ki Eylül ,
Ne gökte yaðmur, ne gözde yaþ býrakýrdý hadsizce..
Serseri kaldýrýmlar Hasret aðlardý.
Sokaklarda beyhude gezen sevdalar ayaðýma dolanýrdý.
Oysa mýh gibi kazýmýstým seni divane kalbime.
Bilemezdim,
Eylül ayrýlýðý,ölümlerden de betermiþ .
Gözlerimin feri sönünce anladým..
Ayaklarým,sabahýn ilk saatlerinde kan revan kalýrdý.
Dizlerim takatsiz kalýnca anladým.
Hasretinden gözbebeklerim sicim sicim aðlardý.
Göz pýnarlarým kuruyunca anladým.
Anlayacaðýn, biçare kaldým yokluðuna..
Güneþi desen,ýsýtmýyor..
Isýtmýyor artýk üþüyen yüreðimi..
Irak bakýþlarýn nemli göðe dalýþý gibiydi Eylül.
Kirpik uçlarýna bile bakmaya kýyamazken,
Göz kapaklarýnýn heybesine takardý her çelmesini.
Karabasan bir gecenin,zifiri kuyusundaki yakamoz gibiydi Eylül,
Çöl gülüþlü suretine bile dokunmaya kýyamazken,
Gamzelerinin çukuruna gömerdi yarýna adanmýþ tüm düþleri.
Eylül buydu ya,
Yýllarýn sancýsýný saklardý adeta heybesinde .
Bakýþý gönül evimi cephe tutarken ,
Yârin kirpiði ile vururdu sinemden Eylül.
Aþk sancýsýndan yüreðimi ayazda býrakýrdý adeta,
Meczup ve biçare kalbimi üþüten zemheriyi,
Kan ter içinde utandýrýrdý Eylül.
Gök kubbeden süzülen yaðmur deðil..
Yâr idi kalbime damlayan .
Yâr idi SÜVEYDAYI yaralayan.
Eylüldü yâr,
Eylüldü iliklerime kadar ýslatan.
Þimdi, ne dilde söz, ne yürekte umut kaldý.
Eylül ile beraber, tüm yarýnlar toz bulanýk mazide kaldý.
Vuslatý beklerken iki gözüm iki çeþme,
Kýþ , dünden kalan yorgunluðumun kapýsýný çaldý..
Gayrý kalemim artýk sana tekbir alýr mý bilmem..
Lügâtýmda sana benzeyen kelime varmýdýr ki,harfsiz ve kelimesiz olsun ceylan gözlüm.?
Varsýn kafiyeli þiirlerimi de yürütsünler daraðacýna..
Ýtiraz edersem kan kusayým Eylül sabahýnda
Varsýn bu hesap da mahþere kalsýn.
Ýsyan edersem kahrolayým.
Elbette kubbelerden nidalar yükselecek..
Elbette HÂK’ýn adaleti tecelli edecek..
Bir gün kabrimde , alný açýk, baþý dik nice Eylül çiçekleri yeþerecek..
Ýþte sen o zaman anlayacaksýn bu kadar sevilmenin ne kadar güzel olduðunu.
Harun Alan & Ýsmail Temel
Ortak çalýþma
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.