Gülüşlerimi kundaklayan cesetler istila etmişti gökleri

Bir akþam vaktim vardý benim,
Hüzünlerle seviþtiðim
Toroslar’dan yukarý çýkan
Bir tren ýslýðý idi dudaklarýmýn arasýnda
Mavi güvercinlerin direnci.
Vahþi atlarýn kiþnemelerine karýþmýþtý,
Ýntihar süsünü düþte bulan çocuklar.
Yalnýzlýðýmý daðlara yaslayan
Resimler çiziyordum tuvale,
Yenilgiyi hazmetmeye çalýþýyordu kentler,
Artýk saçlarýmýzda uzuyordu baþkaldýrý þiirleri,
Defolu zamanlarýn rahminden düþüyordu
Defolu kahramanlar.

Þimdi herkes avluda volta atýyordu,
Aþiret akreplerinin kuyruðuna basmaktan.
Ýsyan kibrit kutusuna sýkýþtýrýlmýþ hantal kuþlardý
Bir sahtelik vardý evrenin yeþilinde,
Ölümü üniforma gibi giyen aþklar vardý üstelik
Gülüþlerimi kundaklayan cesetler istila etmiþti gökleri,
Mayýn döþeli parmaklarýmýn ucunu,
Sabahýn terleyen vakitlerine uzatýyordum.
Huysuz bir çocuk yakýyordu anýlarýmý,
Tel örgülere takýlmýþ türkülerle,

Bir akþam vaktim vardý benim,
Korkularla gökyüzünün haritasýný çizdiðim,
Hani bazen oturup hoþ sohbete dalardýk zühreyle,
Bazen kayýp giderdik dilek tutmadan yýldýz aleviyle,
Genç kýzlar boynunu bükmeden önceydi esmer
Uykulardan uyandýðýmýz,
Geriye kalan, sahibini arayan bir tabuttu,
Tornavidayla getirdiðimiz baharlar vardý
Kuduz yarasalarýn aðzýndan.
Hangi dünya kulak verdi
Ehramlarýn aðzýna,
Bir böðürtlen gibi sunulurken beynimiz.
Dýþý altýn kaplama, içi Ömer’in öfkesi dolu bir yürek,
Kan tarlasýnda bahçývanlýk hayatýmýz,
Gecenin kemendini boynumuza sýktýkça cellât
Ya ben o cellâdýn boynuna kemendi geçirmeliyim,
Ya o cellât unutmalý tabutumun baþucunda gülmeyi.

Lütfi Kireçci

Sosyal Medyada Paylaşın: