Seyyah ve Baçe
ben bir seyyahým
bilmem kaç
nar ve çiçek
bahçesinde dolaþtým
durmaksýzýn seyahat ettim
mevsimlerin rüzgarlarýyla
savruldum maviliklere doðru
en iyisi hiç
sevmemekmiþ üstad
aþk bile vazgeçmiþ benden
en saf huzurdu ayrýklarým
hatta en saf sevgi
kimi kadýna göre
ben bir serseriyim
en sevdikleri türden
kimine göre ise karanlýðýn
ta kendisi
evet üstadým en iyisi
baþka diyarlardan da
sevmemek gerekmiþ
en iyisi
gördüklerimi sorarsan
üstad
öyle kadýnlar tanýdým ki
yaptýklarý tek þey
dudaklarýnda yüceltiklerini
hançerlemek ilk fýrsatta
gezdim çiçeklerin baðrýnda
vefasýzlýklarýn ortasýnda
özgürlüðün zevkini tadarken
þimdi ise benden nefret ediyorlar
sanki tüm çabalarý
nefret etmek içindi
ama ayný gecede
hepsi birbiriyle
savaþa düþtü
üstlerini açtýlar aþk adýna
uyandýrmak için nemrut ateþini
günahkar bedenlere dönüþtüler
oysa ki þair tek bir ýþýk görseydi
seyyah olmazdý düþmezdi yollara
masalarda yaþýyorlardý
güzel gözlü alev dudaklý kadýnlar
kadehlerin valsýnda
gizemli bir ritimle
gülüyorlar
ya da ölüyorlardý
gizlice içten içe
simalarý farklý olsa da
gözümde
hepsi ayný görünüyordu
ve hepsi bir siluetti
gözlerimi gözlerken
bazýlarý kendi yolunu arýyordu
þarkýlar söylüyorlardý dudakla
gözlerden damlalar düþerken
üstad burada bu son durakta
bu son gezdiðim þehirdeyim
ýssýzlýkta
ve yüreðim
olduðundan daha karanlýk
nar ve çiçek bahçeleri arasýnda….
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.