Kelimeler dar gelir, Sýnýrlarý aþar bazen, Bir akþam rüzgarýnda savrulan yaprak gibi, Hissin varlýðýyla biçimlenen.
Gözlerimde parlayan yýldýzlar, Karanlýðýn derinliklerinde Bir ýþýk gibi yanar, Anlatýlmak istedikçe büyüyen.
Sözlerim, kalemimin ucu kadar deðil, Daha geniþ, daha derin, Bir okyanusun derinliklerinde kaybolan, Bir sevdanýn büyüklüðüne sýðmayan.
Yüreðimin derinliklerinde bir sýr, Her sayfayý aþan, Defterin kapaklarýna hapsolmaz, Bir ömrün izlerini taþýyan.
Gözlerimdeki umut, Bir ormanýn derinliklerinde kaybolan, Bir kuytuda bekleyen sessizlik gibi, Deftere sýðmaz, hep geniþler.
Sözler, bazen bir daðýn zirvesine çýkar, Bazen de bir denizin ortasýnda kaybolur, Defter, bir hazine kutusudur belki, Ama içindeki mýsralar, hiç bitmeyen bir yolculuktur.
Deftere sýðmaz mýsralar, Sonsuzlukta yankýlanan, Bir yaþamýn, bir sevdanýn, Ve bir insanýn derinliklerinde yanký bulan.
HÜZÜN GEMÝSÝ ALPEREN AHMET NEJAT
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.