Dünya denen mekânda kalmamýþken hevesim Geliþiyle geriye döndürdü beni Elif Ýnce ince bir alev bu son hazan son mevsim Yaðmur oldu üstüme söndürdü beni Elif
Gündüzün bitiþini gece takip ederken Uskurumuz kýrýlmýþ sürüklenip giderken Ýþte tam da o anda ümitler bitti derken Sonsuzluk sefinemden indirdi beni Elif