Kapatýp da gözlerimi,
Dalýnca ruhun enginine
Binlerce gönlün ýrmaðýndan
Aktý rengarenk kirler.
Tutarken aynayý herkes kendine,
Bencilliðini sýr edip
Gülen yüzlerle sunarlar
Arýtamadýklarý benliklerini.
Eller girerken ceplere
Sadece kendileri için
Umarlarken medet dudaklardan,
Borçlandýklarý vefalarý
Sessizce öderler nakit olarak.
Kardeþlik denen olguya
Utanmadan sarýlan dostluk,
Hayâyý koyup cebe
Sinsi gülüþlerle girmiþ kola.
Hastanýn kaný üzerindeki kâr,
Edepsizi bile sessizce aklar.
Ýyilik kanat takmýþ,
Kötülüðün ayak tozunda kaybolmuþ.
Öf be hayat dedirtti bu düþ,
Dayanmak için insan olmak ne zormuþ.
11 Ekim 2008 Cumartesi
SERAP HOCA