Ekim

Ekim’in küskün tenhasýnda, tebessümün bir sonbahar yapraðý gibi usulca kondu gönlüme.
Dýþarýda deli rüzgar, içimde enkaza dönmüþ düþlerin tozunu savuruyor.
Yaðmur damlalarý kýrgýnlýðýmý mýhlýyor topraða.
Her biri ayrý bir düðüm, ayrý engel, ayrý telaþ...

Bir papatya düþün kalbinde oyalý yazma,
Elinde kýrgýn iplikleri parmaðýna dolanmýþ.
Sensizliðin huzurunda yýkanýrken ruhumun dalgalý mavisi.
Belki arýndýrýr kanatlarýmý uçsuz bucaksýz denizin ýþýltýsýnda...
Sosyal Medyada Paylaşın: