Yanýk bir ezgiyi andýrýyor örselenmiþ kör kuyun, Ýçinden çýkmak yasak kalmaksa aþka eziyet, Kalýbýndan sýyrýlmýþ her bir dizen ayrýlýða hezimet, Karanlýktý aydýnlýða uzanan bir ihanet.. Ne yükü çoktur derdimin Ne de azdýr heybemdeki gönüllü sevgim, Ya varsýn içinde adý Sevda olanýn, Ya da yoksun sevgiden baðýmsýz dünyanýn.. Topallýyor ruhumun kýrgýn yarasý, Kanatýyor cam kýrýklarý mazinin moloz misali hatýralarýný, Bir bendim sana kýrýk bir ayna, Bir de sendin bana benliðimin müptelasý efkârýnla.. Ýçtikçe susadým, susadýkça yandým, Yaktým kalbimin boþ ceplerini nedametinle, Aðýrlaþtý ömrüm sesinden uzak bu diyarda, Nefesin yetmedi hevesime boðuldum kursaðýnda..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.