mevsimler gibi artýk
gönüllerimizde aþkýn ve sevginin hoþluðu da
uðrar ayaküstü alýcý kuþlar gibi çöker göðsümüze
geçirir týrnaklarýný söker kalbimizi yerinden
alýr gider
-nerelere
-nerelere
götürür
bazen sessiz akan ýrmaklara günlük güneþlik
bazen de uçurum uçlarýna býrakýr
küllerini tozutur
savurur
artýk yaralý bir güvercine döner kanatlarýmýz kollarýmýz
paslý tüneklere oturur yerinden kýpýrdayamaz
taþlaþan kalplerimiz
ayrýlýðýn kanlý mührünü
basar zaman simsiyah perdelere
gün yüzü görmez artýk o pencereler
ne gurur çaredir ne de dik baþlýlýk
eðilir daðlarýn maðrur baþý
eðilir
.........
sevda teslim olmuþ bir kaledir artýk yenilgiye
saðýrlaþýr hisler ve susar diller
aþk dediðinse ziyaretçi bir kelebektir
çiçekten çiçeðe uçup uçup
konup göçen
düþünmeden atar viran ettiði bahçenin baygýn güllerini
zemherinin kuru ayazlarýna
artýk göçebedir sýzýlara garip otaðýmýz
üstümüze baþýmýza yerleþir sýðýnmacý hüzünler
derdimize derman olur mu
- belki
öyleyse akýt!!
hüzünleri akýt zaman
tutma akýt!! zamanla söner belki sol göðsümüzün
ayaz yangýný ürkek korkak
kývýlcýmlarý
bekletme artýk korlar küllere küller tozlara karýþsýn ey!!!
.........
ayþe uçar
14092024
21:11