Ýnsanlýk nerede, bir bilsek, düþünceler içinde kaybolan, gözlerde yitik bir ýþýk mý, yoksa sönmüþ bir ateþ mi?
Biz neredeyiz, yüreklerimizde süregeldikçe gölgeler arkasýnda, birer hayal mi, yoksa gerçek mi, derinlerde kaybolan bir öz mü?
Biz insan mýyýz, gözlerimizdeki derinlikte, ya da ruhumuzdaki boþlukta, sorularýn cevapsýz kaldýðý yerde?
Nerede insan, bir zamanlar parlayan yýldýz mý, þimdi kaybolmuþ bir pusula mý, yoksa unutulmuþ bir özlem mi?
Sevgiyi unuttuðumuzda mý, hoþgörüyü kaybettiðimizde mi, veya yalnýzlýðýn içine gömüldüðümüzde mi, insanlýðýn yolunu kaybettik?
Çýðlýklarýn arasýnda, sessizliðin derinliklerinde, birer gölge mi, yoksa umut mu, bu dünyada insanlýk nerede?
Ýnsanlýðý bulmak, belki de her bir kalpte baþlar, gözlerdeki ýþýltýyý yeniden yakalamak, ve her nefeste insan olmak.
Ýnsanlýk nerede, sesleniyorum boþluða, Biz neredeyiz, kaybolmuþ bir kuytu köþede? Bir zamanlar umut dolu gözlerde, Þimdi karanlýkta yalnýzlýðýn gölgesindeyiz.
Biz insan mýyýz, soruyorum kendime, Yoksa maskenin ardýnda gizlenmiþ hayal mi? Nerede insan, diyorum, kaybolmuþ bir izde, Bize mi kaldý sadece yalanlar ve çürük sözler?
*HÜZÜN GEMÝSÝ-ALPEREN AHMET NEJAT*
Sosyal Medyada Paylaşın:
nejat hoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.