ne zaman düþünsem seni hep böyle ýslak bir hayale açýlýyor pencerelerim bir gürültü , bir ansýzýn uyanýþ büyütüyor gölgesini mýsralarýn içinde ya sen varsýn ya güvercinler
önce düþ diyorum sana , sonra ömür yüksünmüyor kalbine yüz süren yüreðim bu yüzden mi bilmem dönüp duruyor gökyüzünde mavilik ve baþtan sona yenileniyor dünya
anlýyorum sonra bir taþýn dilinden dallarýnda üþüyen yaðmurlarýn ruhundan da ne vazgeçmek ne de bir yangýný bölüþmek diyorum ben buna belki bir düþ tiryakiliði hepsi göz bebeklerinde gecenin yollar geçtiðimiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
buzul dünya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.