Herþey bir noktaya kadar. Çýtayý yüksek tut diyor! Tutuyorsun. Tökezleyip düþüyorsun. Düþmek te güzeldir bazen; Düþmek, yeniden kalkmayý ve bir sonraki adýmda temkinli olmayý ögretir! Dua et de, düstüðünde sýrtýna basýp da geçen dostun olmasýn! Düþtüðün an; sen de kimsin? Seni insan yerine koyan mý var? Ve daha nice aþaðýlamalar, azarlamalar! Onlarýn gözünde deðersizsin artýk. Bir kere boyun eðmeye gör. Bir noktadan sonra, kendin de deðersiz, beþ para etmez biri olduðunu anlarsýn! Ne yaparlarsa yapsýnlar, herþeyi kabullenir, sitem bile etmezsin! Bunca itilmiþliðin, bunca aþaðýlanmanýn, yok sayýlmanýn ardýndan kendi kendine konuþarak teselli bulmaya çalýþýrsýn. Ýyilik adýna, güzellik adýna harcadýðýn onca zamana acýyarak hayýflanýrsýn. Uðrunda ömrümü harcadýklarýmdan, canýmý vermeye hazýr olduklarýmdan biri çýksýn da beni anlasýn dersin. Nafile! "Bir dokun, bin ah iþit" misali, öyle bir baskýn çýkarlar ki, derdim var demeye, bin piþman olursun! Kimse anlamaz, bir türlü anlatamazsýn kendini! Zaten anlamaya gönlü olana dert yanmana gerek de yoktur. Seviyorsa seni görür gözlerindeki hüznü! Nihayet anlayan da sen olursun, öðrenen de sen! Ve için acýyarak herþeyden vazgeçersin! Gerisi, "Laf-ý güzaf"! Yürekten yüreðe köprü kurulmamýþsa, kýrk yýlýn hatrýna kahve içmen bahane. Onca yýldýr senin hatrýn olmamýþ ki kahvenin hatrý olsun!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.