Ailesinin neþesidir, gülüdür çocuklar. Soldurmayýn gülleri, çalmayýn hayallerini. Çalmayýn oyuncaklarýný ve özlemlerini. Çocuk yaþta gelinlik giydirmeyin. Býrakýn çocuklarý, Hayallerini yaþasýnlar, koþsunlar peþinden. Delice gülsünler, eðlensinler, düþtüðünde aðlasýnlar. Baðýrmayýn onlara, güller gibidir, sararýr ve solarlar. Sevin onlarý; öyle bir sevin ki, sevgi fýþkýrsýn gözlerinden. Onlar melektir, Kýrmayýn kanatlarýný. Aðlamayý unuturlar bir an, Ýçleri titrer, gözleri yaþarýr ama feryat edemezler Onlarýn suskunluðunu anlayýn. Yaklaþýn onlara, Basýn baðrýnýza. Oynasýnlar oyuncaklarýyla. Elma kýrmýzýsý yanaklarýndan akmasýn gözyaþlarý. Hýçkýrmasýnlar, sözcükler düðümlenmesin. Çocukluðunu yaþasýnlar, gelinlik giydirmeyin. Yaþayacaklar; Çocuk olduðunun farkýna varacaklar. Anýlarýný biriktirecekler o saf yüreklerinde. Anýlarýna sakýn leke düþürmeyin. Kalplerini titretmeyin, Ürkütmeyin onlarý. Onlar güvercin ürkekliðinde yaþýyorlar. Korkarlar, Telaþlanýrlar. Korkuyu çocuk yüreklerinde yaþarlar. Yaþarlar dünyanýn çirkefliðini minicik yüreklerinde. Feryat ederken yürekleri, Anlamsýz dünyayý anlamaya çalýþýrlar. O minicik yüreklerinde, Koca bir dünya kurarlar. Yanlýþý düzeltmeye çalýþýrlar, O minicik elleriyle. Ve O kömür karasý gözleriyle, Tebessüm ederler kimi zaman. Kâh kederden, kâh sevinçten, Kâh dünyaya isyanýndan. Çözerler; Pek çok anlamsýzlýðý çocuk yüreklerinde. Büyüklerin aklýna gelmez bazen. Ders olur düþünceleri, davranýþlarý büyüklere. Çocuklarýn yüreði su damlasý gibi berraktýr. Sevinçleri, kederleri yürekten gelir. Melektir onlar. Sahte suratlý olamazlar. Nasýl sahtekâr olsunlar ki? Suçlu olanlar biz büyükleriz. Çalýnan hayallerini koruyamadýðýmýz için. Zalimlerden koruyamadýðýmýz için onlarý, O saçma törelere kurban ettiðimiz için. Bir okul, bir kalem, Bir defter ve bir silgi, Bilime atýlan ilk adýmdýr. Okumalý, âlim olmalýdýr onlar. Bu karanlýk dünyaya bir fenerdir onlar. Okutun çocuklarý. Ýnsanlýk adýna, çocuklar adýna. Karanlýk düzeni yýkmaya akýl-vicdan yeterli. Narinler; Daha nice narinlerimiz! Zulmün dehlizlerinde kaybolup gittiler! Töreler uðruna! Mal-mülk uðruna! Ve Batýl inançlar uðruna! Nice narinlerimiz melek olup uçtular! Kokuþmuþ insanlýða isyan ederek gittiler! Çocukluðunu yaþayamadan! Bir daha dönmemek üzere…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halit Durucan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.