Karanlığa Üflenen Özlem

Anlýk tozlarýn düþlerinde solukla yürüyen
Damarlarýmýn ininde uðultulu seslerle gezinen
Ýsmin canýma mimlenmiþ, cismin kanýma damgalanmýþ
Benliðimi ansýzýn sisliyerek kazýnan
Uzaklýklarýn çöl seraplarýnda buzlanarak oyalýyan

Yitik gecenin kaldýrýmlarýnda seninle süzülen
Sahiller boyu sürüklenerek dalgalarla tokatlanan
Yýkýk bir sevdanýn kanlý hecelerinde sayýklayan
Geçmiþin yosunlu taþlarýný ayýklayan
Seni viranelerin yollarýnda arayan

Geçmiþin aþýlmaz iklimlerin ardýnda kalmýþtým
Bende: savurucu esintilerle feryat kopartým
Sana olan özlemi kendime hapsettim
Düþüncelerim le delinmez duvarlarda büzüldüm
Yüreðimin yangýnlarýný korlayan taþlarla üzüldüm

Hayatýmýn aynasýnda hicranla duran
Tebessümün kalbimi hançerliyerek alnýmda donan
Geleceðin serhatlerini mecnun misali daðlayan
Hüzünlerin tokmaklarý ile mahsun timsali aðlayan
Hülyalarýna ördüðüm kumaþlarým yýrtýnan
Karanlýða üflenen özlemle tutuþan
Sevdanýn zamanlarýna zincirlenen: Maktul

Özkan Karaca


Sosyal Medyada Paylaşın: