UMUT VE ACI
Neler yaþýyor isek kökü bil ki dünlerde
Durup dururken çýkmaz rüzgâr, esmez seherde
Vardýr ya bir tarlasý hayatýn ister sürülmek
Dayatýr kendini hayat hep ister emek.
Ve bitiminde kýþlar beklenir bahar
Derede, çaydaki coþku ruha da dolar
Kimisi düþünüp durur öylesine bomboþ
Mutluluktan uçar kimi, hayat bu ne hoþ.
Doðru iþlenmiþse dünler, yoksa yolda þer
Asude bir hayat ödüldür, olunur muzaffer
Ya bahta deðmiþse rahmet, çekilir zahmet
Gelen her gün verir acý, sabýrdýr keyfeder.
Hani vardýr ya bir metin olmak söylemi
Kýsmetten yoksuna deðmez onun meltemi
Aðzýnla da tutsan kuþu pek önemsizdir
Bu minvalde kesilen hesap ne de hoyratça
Böylesi de yaþanýlýr fakat, her gün angarya.
Gelir mi hiç gönül denen tahakkümlere
Bir kýyafet biçilebilir mi tertemiz sevgiye
Ben ile çýkýlmýþsa en baþta koyu sohbete
Elbette hissiyata deðen olur hezeyan
Biz ile çýk ki yollara, kanamasýn yaran.
Kaskatý kalýplarýný kýramayanlar da var
Tam da onlar nedeniyle þu hayat pek dar
Kadrajýn içinden cýmbýzla onlarý alýn
Hayat nasýl da renklenir, þaþýrýp bakýn.
Biz denen ortaklýk ile doðmadý mý deðerler
Kimileri bu deðeri neden kendinde bildiler
Yerinde var iken susup, dinlemekti kâr
Tane tane de anlatsak, inanýn hiçe saydýlar.
Hayat dediðimiz zaten koskoca bir yük
Seni senden eden nelerse, durma þimdi bük
Ýlham olup sana zorda, açmazlarsa kol
Gayret ile sen de ara, bulacaksýn yol
Bazen küçük bir söz verir neþeyi de
Kiminde bir baþka söz eceldir yerinde
Ýkisi de bir söz ancak, yankýlarý farklý
Ýnsanlar sözlerinin arkasýnda saklý.
Gölge dedik lakabýmýza asla yok kasýt
Düne saplanmadýk elbet, etmedik yazýk
Acýsý da var hayatýn umudu da içinde
Umuda sarýldýk her dem sevgi özünde…
OðuzhanKÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.