VEFADAN DAMLAR RENKLER
Nereden, kimlerden ve ne þekilde belirisiz
Bu sisli perdeyi açar vefa, hem de teklifsiz
Ýster yönelt onu yaratýlana, bul dostluðu
Kainatýn efendisiyse O, dolduracaktýr boþluðu.
Kimlermiþ ki böylesi deðerden olur rahatsýz
Onunla yola çýkan ve güvenenler olamaz bahtsýz
Ýki heceli bu sözcük nasýl da sýrlýdýr bilinse
Gurur, kibir þerrinden keþke bir silkelense.
Gidererek mordan siyaha dönerken þu ufuklar
Bahta da düþürmez mi can yakan çok fasýllar
Oysa her deminde hayatýn, inceliði saklýyor
Vefadan demlenen yürekler, cana da can katýyor.
Çizilebilir mi hatýra gelmezse dostluðun rengi
Ýçi ne de anlamsýzdýr, ruhsuz kalýr her iliþki
Bizi daha bir biz eden ne güzel renktir bu
Akýlda ve ruhta da bize verir o huþu.
Ansýzýn gelen müjde, geçmiþten demleniþtir
Bugüne damga vuran dünkü o iþleniþtir
Ýnsan kýymet katan, mekânda da yankýdýr
Vefayla bakan gözde neler cevherler saklýdýr.
Sýký sarýlmalýdýr, özdendir onun yolu
Daima hatýrlatýr sevgi ile dostluðu
Geçse de onlarca yýl, ne eskir ne eskitir
Vefa ile þu dünya binbir renge devþirir.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.