Dağıldık

Yavþak bir tutsaklýðýn esiriyiz.
Ýki yakasý bir araya gelmez,
Özgürlüklerin kesik dilliyiz.
Yaslý yüreklerin buz tutmuþ,
Hasret kokularýyýz…

Umarsýz bir düþün içindeyiz.
Dürtüler ile büyüyeceðiz.
Ha bugün ha yarýn derken,
O yüzümüzdeki bir yudumluk,
Gülüþleri de yitireceðiz…

Ufkumuz da açan güneþ,
Tepeden týrnaða yýkýyor bizi…
Güneþi içiyor kana kana çocuklar.
Daðýldýk bak her birimiz,
Bir baþka kentin soðuk kollarýna…

Nasýl da ölüm kokuyor hava,
Barut kokusu da yok üstelik!
Ne çok zulüm ekilmiþ yeryüzüne…
Yeryüzüne kan akýyor kan…
Kim neden ölüyor, kimse bilmiyor?

Sosyal Medyada Paylaşın: