Düşe Kalka

Düþe kalka yürüdüm ben bu yollarda,
Her taþ, her çukura yüzüstü düþtüm.
Yorgun adýmlar, kanlý dizler,
Gözyaþlarýyla sulandý her bir iz.

Rüzgarýn savurduðu eski sayfalar,
Hayallerimden tozlar savurdu yýllara.
Sönmüþ umutlarýn küllerinde,
Bir iz býrakmaya çalýþtým her seherde.

Karanlýk gecelerde yýldýz aradým,
Bir umut ýþýðýna sarýldým,
Ama bazen yýldýzlar bile yalan,
Kurtulamadým karanlýktan.

Düþe kalka öðrendim hayatta kalmayý,
Her yara, her iz, bana bir ders .
Hayatýn zorluklarýný kabul ettim,
Her düþtüðümde biraz daha güçlendim.

Çamurlu yollar, sular altýnda,
Her adýmda kalbim sarsýldý, yoruldu.
Ama gözlerim hep ufka baktý,
Gözyaþlarým birikip umut oldu.

Gecenin sessizliðinde hayaller kurdum,
Karanlýkta bile yýldýzlarý gördüm.
Her engel, her çile bir öðretmen,
Gözlerimde parlayan bir ateþ oldum.

Sevgiyi, acýyý, her duyguyu tattým,
Kaderin oyunu, sýnavý kabul ettim.
Sözler, bakýþlar, her kýrýk kalp,
Bir adým daha ileri, bir adým daha yakýn.

Bir zamanlar düþe kalka, hep yara içinde,
Þimdi güç buldum, her adýmda kendimde.
Yolum uzun, belki daha da engebeli,
Ama bu yolda her düþüþ, beni güçlendirmeli.

Ve iþte buradayým, hâlâ dimdik,
Yürüdüðüm yolda baþým eðik.
Düþe kalka belki de,
Kendimi buldum bu yolda, belki de...

Her adýmda, her düþtüðümde
Biraz daha anladým hayatý,
Düþe kalka yürümek,
Gerçekten bir öðrenme yolu,
Ve bu yolda ilerlemek,
Kendini bulmanýn en doðru yolu.

12.08.2011 BaRuT
Sosyal Medyada Paylaşın: