sabra sýðýndým sýrrýmý demiyorum hiç kimseye derde düþtüm dermanýný sormuyorum hiç kimseye vurgun yedim þu felekten vuruyorum hep baðrýma kavuþurum belki bir gün ceylan gözlü o yarime
göðüs geremiyom artýk þu gurbetin dertlerine dayanamaz oldum çünkü ayrýlýðýn hasretine cayýr cayýr yanýyorum düþtüm aþkýn alevine ey vicdansýz zalým felek gerek varmý bu zulüme
kölecioðlu felek zalým ne olacak böyle halýn tükenmeyip artar derdin kýrýlmýþ kanadýn kolun hasretsin sýlaya yare gurbetelden dönmez yolun muhannetin derdi zulüm tükenmez mi senin sabrýn
Ahmet kölecioðlu 1988
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şair Ahmet1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.