Masum yürekler, minik eller, gökyüzüne uzanýr Bulutlarý yakalamak isterler Umutla parlar gözleri, coþkuyla büyür hayalleri Neden bu kadar erken söner ýþýklarý? Neden bu kadar erken solar baharlarý?
Kuþ olup uçmalýlar mavi gökyüzünde Kýrlarda çiçek olup açmalýlar Yaðmur olup yaðmalýlar çorak topraklara Karanlýk geceleri yýldýzlar gibi aydýnlatmalýlar.
Geleceðin çiçekleri solmasýn Çocuklarýn gülüþleri eksik olmasýn diye Barýþýn, sevginin, umudun tohumlarýný ekmeliyiz yeryüzüne Hep birlikte onlarý kucaklayýp Sýmsýký sarýlmalýyýz Ve avazýmýz çýktýðý kadar haykýrmalýyýz Çocuklar ölmesin diye. Sosyal Medyada Paylaşın:
Nureddin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.