Işık ve Kül

`Ateþ yürekli arkadaþým Yavuz Güzel`e`

ertelenmiþ yýllardan geldin
hüsrana sofranda yer vermeden
tarihin yelesinden tutarak
gurbeti olmadýn dramýn

riyakar
saðýrlýklar içinde
tebessümün buðusunda
çatlattýðýn umudun kabuklarýyla
güzel olan herþeye
zýrhlar yapardýn
ayet gibi ezberlediðinle
közünle daðlayýp yonttun zamaný

hükümsüzdür artýk
sisler ve yutan bulvarlarda
sahteliklerle beslenen o devler
duru dünyandan maviliklerin kaldý
anýtsýz topraklarda nar çiçeklerin
bir de uzaklaþtýkça yakýnlaþan
tutkulara kan veren aþkýn...

takvimde esamesi kalmayacaktý
yýkmak ve yakmanýn
tersyüz edildi namlular
erguvani þimþeklerle
boðmak dedim o zaman
aðlayýp dönerek deli sellere
yapamadým
o da senin yasaðýndý bize
gözyaþýmý yakýp da gittin

yer ve gökyüzü
birer çakýydý
bulurdu bizi
kahroldum
çalarak baþýmý taþtan taþa
kahroldum
bütün tanrýlarý kovdum
küstüm kullara
menzilimde kývýlcým saðanaðýyken
tepeden týrnaða ayazdým
üþümedim
üþüyemezdim

dudaklarýmýn çizgilerindensin
çið damlalarýnýn parlaklýðýnda
GÜNEÞin nazlý hüzmelerinde
unutmak da ne?
þuramdasýn
resmin yüreðimin penceresinde

oy söze gerek duymayýp
ýþýða tapan
kir ve solgun dalgalarýnýn önünde
ateþe ateþçe yanmasýný
öðretip
kýydýn kendine
takas ederek külünü
biliyorum
hep geleceksin
örtünerek ufuðun tülüne


Müslüm Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın: