ey! dedim yücelerin yücesi
-ara sýra bize unutmayý hatýrlat olur mu?
biliyorum
dilimin bir ayarý olmalý
sesimin suya eðilmeyiþini / hatýrla
sonra o aldanýþ duvarýndan düþüþünü çocukluðumun
dizlerimdeki uzayýp gidememenin prangaya dönüþtüðü aný
çakallarýn diþlerindeki kan gýcýrtýsýnýn
çürük bir tahtanýn çýkardýðý ürpertiye benzeyiþini
-hatýrla
tek baþýma kaldýðým
bir baþýma savaþtýðým onca kalabalýðý
yelkovana bir pencere açýp zamandan kaçma çabalarýmýzý
buruþturup çöpe attýðýmýz nice yüzleri
miting meydanlarýnda satýlan ideolojik yalanlarý
oysa ben elimdeki yaþamla,
elimdeki beyaz bayrakla,
elimdeki aþ ile
su ile dünyaya haykýrmak istemiþtim
sadece haykýrmak
daha ne kadar zulmün yörüngesinde yorulup duracaksýn
-diye diye
-herkesin sýrtýnda çuval dolusu ah taþýdýðý
vaktin hunharca öðütüldüðü deðirmendeydik
bir anýmsayýþ çaldý kapýmý
hatta her þey bir hatýrlayýþa dönüþüne kadar uzun
bir unutuþa dönüþene kadar kýsa
dur dedim zamana
bak aðýrlýðýnca mikrop ve insan dolaþýyor kanýnda
bu insan yalvarýþlarýnýn ortasýnda kifayetsiz býrakma kendini
sanki dualarýn içinde "beleþçi bir tanrý eli" gizli de
ne istersek hadsizliðimize bakmadan verecek
ve cenneti sadece günahsýzlarýn isteyebileceði bir anlayýþ
bir virüs dolaþýyor zihin koridorlarýmýzda
iþte bu kadar yüzsüzüz diyorum, bu kadar bencil
iþte bu kadar karanlýða benzemeye çalýþýyoruz siyah düþünerek
-ýþýðýn kaynaðýna hürmeti olmayan
aydýnlýða ulaþamaz- demiþti bir sokak tamircisi
bilirsin her aþk kendi içindeki týlsýmýný arar
ve yavaþ yavaþ kendinden uzaklaþma serüvenini
getir dedim omuzunu direnelim
savaþlar kan
güllere benzemek çok kýrmýzý
-çürümeler ah! rengi olmadan...
önce kaslarýyla direnir insan
sonra inanç ile
sonra kalemle, fikir ile, aþk ile
en son aldýrýþ etmemekle, vazgeçiþle direnir
dünyaya hiç uðramamýþ
bir yaþamýn içinden geçip gitmemiþçesine
ne bir doðruya karýþmýþçasýna
ne de bir yanlýþa
ne kalbini yaslamýþçasýna baþka bir kalbe, ne elini
geriye bir tek siyah-beyaz daðýnýk taþlar kalmýþ
satranç tahtasýndaki mezarlýkta devrik þah türbesi
-ve ah! matý...
oysa ne çok bilmiþtim de, sesime gizlemiþtim
bütün bu çarklarýn bir gün dönmeyeceðini