suyun ucundan tut Teo
birazdan babam kalkacak yüreðimden
abdest almak için...
çok ileri gittiðim söyleniyor
korkunç atlarý geçtiðim
hatta evrenin mevsimsel boþluklarýný bile
hatta yüzünüzün kuzeye bakan görünmez uçurumlarýný
sözcükleri eðip büken dilinizin ölümcül kemiklerini
ve hatta kurak kalbinizin çöllerini bile geçtiðim
ardýma bile bakmadýðým doðrudur
bilinsin istiyorum
bu dünya babamýn yalýnayak varamadýðý bir yer
bu dünya babamýn yorgun düþtüðü
ve dimdik öldüðü gürültüler yumaðý
gerisi bolca teferruat döngüsü
gerisi býyýklarý buz tutmuþ bir fotoðraf karesi...
çocukluðumun en güzel oyuncaðýydý ellerim
onlarla çok ileri giderdim
ne yoksa onu var eder
ve var olan ne varsa ceplerimde saklardým, babam hariç
daðlarý daðlara yaslar, güz kokulu yaðmurlar saðardým
bir duvar arkasý olurdu ellerim bana
kendimin kendisini arayýp durduðu bir saklambaç köþesi
hatta bazý geceler avucumda babamýn korkusu
tanrýya sarýlýr öyle uyurdum
gelmeyeceðini bildiðim bu evin duvarlarý
neden sabýr taþýndan örüldüðünü o vakit anladým
o vakit anladým avluda karayemiþ aðacýna yaslanmýþ anýlarýn
-babam gibi ölümsüz olduðunu
milyon yýldýr ellerimde biriktirdiðim bu his
bu rutubetli sayýklama nöbetleri
dal aksanlý sesimin kýrýldýðý o aðaç
aðacýn içindeki ormanda kaybolan benim
suyun içinde bir havan, havanda durmadan dövülen benim
annemin gül diye kokladýðý ellerimin yumruða dönüþmeden önceydi
þimdi diþlerimde hep ayný kapý gýcýrtýsý
sanki zamaný aralýyor iki deli
biri babam
diðeri ellerim...
çok ileride anlayacaðým
erken bildiklerinin yorgunudur insan, diyenle
kelimeleri ipe dizmek korkaklarýn iþidir, diyenin ayný kiþi olduðunu
küçükken, hayretle menteþeleri izlerdim
minicik ellerinin koca kapýyý nasýlda taþýdýðýný
týpký minicik ruhumun kocaman bir yaþamý
ve bilmediklerini sýrtladýðý gibi
aslýnda insan hep kendine yorgundur
kendi kapýsýna, kendi ellerine, kendi kalbine, kendi bildiðine
hoþ geldin dediklerine, güle güle deme yorgunu
yine de hunharca sevmiþiz
içimizdeki aðacýn dallarýný kimin kýrdýðýna aldýrmadan
aldýrmadan, kanatlarýmýzdaki kýrlangýçlarý kimin vurduðuna
aldýrmadan, þairlerin kelimelerin içlerinde koþturduklarý yalancý atlara
hep bir postacý olayým istedim
kendime dünyadan iyi haberler getireyim
-belki küçüklüðümden bir mektup...
insan çok ileri gidince anlýyormuþ
içindeki kapýnýn menteþeleri, babasýnýn elleri olduðunu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.