kimse üstüne almasýn
aðladýysam bulutlar için aðladým
siyah beyaz resimlerin kasveti hep üzerimdeydi
biliyordum yalan dünyanýn renklerindeki
o ýþýltýlý aldatýcýlýðý
içimin cidarlarýný üþütürdü hep
terkedilmiþ pencerelerin karanlýðýna sinmiþ
o fýsýltýlarý duymak istemezdim
öyle içli
öyle sýzýlýydý ki uzaklar derinlikler gibi
leylek yuvalarý
sönmüþ ocaklarýn karla yýkanmýþ
bacalarýnda hâlâ eskinin izini kirini isini taþýrdý
sývasý dökük duvarlarda yalnýzlýðýn o itici kokusu
yaþamýn eðretiliðinin mührünü vururdu
suratýma suratýma
baðlanmak
zor bir kelimeydi hep zihnime ve ruhuma
hiçbir yere hiçbir þeye
ait deðildim
ne evim ne arabam
ne baðým ne bahçem ne yurdum ne aþýðým
hiçbir þeyin hiçbir þeyciðiydim iþte
anlayýn
tek baþýna
sönmüþ bir volkanýn aðzýnda uykulu göl gibi otururdum
sadece ayýn ve güneþin rüzgârlarýn sahiplendiði
mat durgunluðu bilirsiniz
iþte o bendim
-ben
etrafý daðlarla örülü yolu geçidi olmayan
gizli bir kapýnýn ardýnda sabah akþam oturup
neden sorularýný durmadan tekrarlayan
bir ahmak gibi ölümü
gözleyen bendim iþte
-ben
kimseler anlayamaz
kirpiðimin altýndaki uçurumun derinliðini
eðer ki kazara düþselerdi bilin ki ebedi çýkamazlardý
içimdeki sonsuz sýðýnaklarýn içinde dar koridorlarýn
loþ aydýnlýðýnda ölü güveler gibi duvarlarýma
yapýþýp yapýþýp öylece
fosilleþirlerdi
iþte her gün
öle öle yaþamanýn alfabesini yazan benim
cesaretiniz varsa sorgulamayýn
deneyin derim
noldu yemezler deðil mi
öyleyse yalancý býkkýn bir illüzyonun içinde
sabah akþam boðuþup boðuþup durun
birbirinizle
kimsenin
aklý yetmez
yaþam bulmacasýnýn esrarlý sýrrýna
sizce ben bu deneyimleri bilerek mi seçtim
bir düþünün bakalým
...............
ayþe uçar
03092024
13:17