ZERRE

Varýp Dürr-i Yekta’nýn topuðuna deðende,
Muhabbetle sýrlandým, zerre iken dað oldum.
Mecnun firkat deminde aþka boyun eðende,
Ayaðýna dolandým, çelikten bir að oldum.

Yetim kaldý topraðým, emzirmedi gök sema,
Karýnca nefesinde ötelere savruldum.
Yüzüm neden sýcaktýr, kalbim neden kýrk yama?
Kerbela’da yananla, kavrulanla kavruldum.

Deryanýn dudak izi, topraðýn gerdanýnda,
Menziline koþturan ýrmaklara saklandým.
Ýki Cihan Serveri ve Þah-ý Merdan’ýn da
Ayaklarý altýnda ezildikçe aklandým.

Bana belendi çocuk, benim elimde yundu,
Bedevi çadýrýnda gelin kýz yastýðýyým.
Meþakkat mektebinde Yusuf ne ile ondu?
Sabrýn gam dergâhýnda baðrýna bastýðýyým.

Safa - Merve kutsalým, Hacer bende deveran,
Feryadý dua idi, yeri göðü inletti.
Emir geldi Huda’dan, ruhumda bin feveran,
Cennetin gül sesini zemzem ile dinletti.

Can canana verildi, bir bûse nefes ile,
Sevdaya düçar isen aþk oduyla yakarým.
Göz alýcý inciye ben olurum vesile,
Hera’nýn ak sütüyle kumsallara akarým.

Aþkýmýn serencamý ne fýsýldar âleme?
Havva’nýn yanaðýnda bir küçük nokta ben’im.
Çölün derdi sýrtýmda, cürmüm aðýr kaleme,
Âdem’in meclisinde söz benim, nokta benim.

Bedir’de fýrtýnayým, Resul’ün avucunda,
En görkemli mâbedin süsüyüm, mihengiyim.
Zembereksiz akarým aþkýn ateþ burcunda,
Bir sanatkâr elinde gökkuþaðý dengiyim.

Heybemde kadim sýrlar, mazim mukaddes yüktür,
Ateþe, suya, yele müebbeden mahkumum.
Kabuðuma sýðamam, ruhum benden büyüktür,
Özü daðlardan aðýr, zerreden hasýl kumum.

............................................................Turgut Yörükoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın: