önsözünü ağrıyan hattat

önsözünü aðrýyan hattat

etten bir orman, her yaprakta sancýlý damarlar
evler onarýlmaz kambur, yýkýk, saçýlmýþ kepenk
gözleri çolak bir hattat önsözünü aðrýyor!

siyah yamalarla kapanýr yüzüme yýrtýlan fetret
mübalaða deðil anneciðim cam kusuyorum
gözlinçlerinden kurtulmuyor kadýn aðýdýnda bileniyor
anadan kýza soy sürüyor hüzün ki bazý analar hala kýz
-ýl gül!

yediden düþmekten, hiçe döllenmekten… reddir!
kendimizi astýðýmýz çýnarýn altýnda
eskitilmiþ kelimeleriz… lügatlarýn yüzü beter
ve hatrýn için karanfil kokabiliriz

atýlmýyor kabuklar mesele de burada cereyan ediyor
yað es kül kus… dirilmeyi anla!
kim bu kuþ konmuþ omuz þarkýlarý söyleyen?
nasýl yaradýr?.. ölü kuþlar dökülür çenesinden

kaðýttan seken aðacýn tadý kekre kekre kekre
saatlerin alný düþer akrebin fikri þaþar
cennete giden bir patika bulunur, belki de sen!

gözlerinden mavi bir nehir geçer, anneciðim
kefareti ödenmiþ bir kýþtan geçilir paslý, yaslý, kuzgun
taþlanmýþ yüz, süpürülmüþ eþik, kýrýlmýþ kaþýk
çatlak vazolara güller koy
kýrýk bardaklardan iç mahcubiyetini… öde!


Sosyal Medyada Paylaşın: