BENDEN İSTER!..

Dert yaðdýkça üstüme, rahat yaþar zanneder,
Ben "hadýmým" dedikçe, o yine benden ister.
Ruhu duymaz kiminin; kimi doymaz yer de yer,
Ben "hadýmým" dedikçe, o yine benden ister.

Çalýma diyecek yok, sanýrsýn ki kahraman,
Dinden bahseder durur, ne sap kaldý ne saman.
Tutturdu bir terelel, bu yol çýkmaza gider,
Ben "hadýmým" dedikçe, o yine benden ister.

Yað tükendi, takat yok; geldik yolun sonuna,
Bakmaz kimse kimsenin þalvarýna donuna.
Asýr geçti evsizim, evler yezidiye der,
Ben "hadýmým" dedikçe, o yine benden ister.

Devlette mi hayâ yok, yönetenler mi arsýz?
Milyonlarýn içinde bizler yaþadýk ýssýz.
Ne arandýk sorulduk, varlýðýmdan bîhaber,
Ben "hadýmým" dedikçe, o yine benden ister.

Artýk beni saymayýn, vatandaþlýktan çýktým,
Beni böyle yaþatan þarlatanlardan býktým.
Patlayan isyanlarým bombadan daha beter,
Ben "hadýmým" dedikçe, o yine benden ister.

Yetmez mi dediklerim, usandým söylemekten,
Tek helal lokma kaldý bunca yýllýk emekten.
Aksakal diretse de, dese de artýk yeter,
Ben "hadýmým" dedikçe, o yine benden ister.

15.09.2014 Fatih-ÝST.(ARÞÝV)

Enver Özçaðlayan
Sosyal Medyada Paylaşın: