alýp baþýný gittin ya
þimdi öyle çok rüzgarlý
öyle çok yaðmurlu ki þehir
siliyor senden kalan iþaretleri
sýra nokta sonrasý ilk hecede
ve akþamdan kalma ýpýslak saçlarýnda
alýp baþýný gittin ya
umutlarým kaydý
göðümün kandilleri söndü
isyan düþtü bütün coðrafyama
yaðmalandý duygularým
onlarda tutuþup gittiler sonsuzluða doðru el ele
söylenmemiþ þarkýlarýn nakaratýyla beraber
alýp baþýný gittin ya
þimdi hazan mevsimindeyim
nihavent þarkýlar dudaklarýmda
hüznün bin bir çeþidini mýrýldanýyorum saatler boyu
þehrin en tenha yerlerinde
umarsýzca sözler dökülüyor
ýslak kaldýrýmlara
belki de hiç duyulmamýþ
alýp baþýný gittin ya
yaðmurlar yaðdý ince ince bu þehre
deli bir esinti önüne kattý tortulanan kederlerimi
gamzeli tebessümler doðurdu gölgeler
hüzünlü kervanlar yürüdü kol kola
karanlýklar arasýnda gecelerce
bir çolpan misali
münzevi acýlara libaslar biçtim
alýp baþýný gittin ya
þiir-þiir seni yazar seni yaþarým
eylül gecelerinin zamaný yetmiyor
þimdi beynimde en heybetli atlarý ile atlýlar
binlerce cirit atýyor
saðýma dönsem boþluk
solumda onlarca nabýz gürültüsü
kan içer gözlerim
artýk o eski sokaklara dönecek mecalim yok
baþýmda avare onlarca soru
unutmaya çalýþýyorum saçlarýnýn kokusunu
alýp baþýný gittin ya
þimdi gizemli bir hüzün
kesik kesik desenler dokuyor göðsümde
kahýrlar serpiliyor çil çil koyu dehlizlere
kasvetin her rengi iniyor bir bir
küskün zamanlar eleniyor geceye kalbur kalbur
bahtýma senden yangýnlar çalýnýyor
dumaný olmayan kývýlcýmlardan
alýp baþýný gittin ya
þimdi sýrýlsýklam þafak doðuyor sabaha
konuyor bir yaðmur tanesi yol kenarýna
düþüyor bir yaðmur tanesi çam aðacýna
gece boyu seni sevmektir
uyku görmemiþ gözlerimin bahanesi
iliklerime kadar deli-dolu ve kan ter içinde
alýp baþýný gittin ya
þimdi bir eylül kuþluðunda güneþe karþý
hazýr kýta ayakta duruyorum
yýldýzlarý da yolcu etmek oluyor bahanem
cevap arýyorum
cevapsýz bilmecelere
alýp baþýný gittin ya
þimdi ilk ýþýkla sonra bir baþka yola yolculuðum
açýk kalýyor okuduðum kitaplar
kaldýðým yere iþaret koyuyorum
kapýdan çýkýp
býrakýyorum arkadan gelenlere seherleri
benim gibi sevenlere
alýp baþýný gittin ya
þimdi sahralara seher yelleri yayan cereyanlardan
alacalý hayatlar çalýnýyor yýldýzlý zamanlara
bu son þafakta
ýþýðýn düþtüðü yere kilitleniyor düþlerim
çiçek çiçek
alýp baþýný gittin ya
biliyorsunuz deðil mi ne olduðunu ayrýlýklarýn
saçlarýma dokunan o ellerini
sonbahar mevsimini biliyorsun deðil mi
gün ýþýðý görmeyen ev duvarlarýna
hapsettiðini gecelerce
en çokta pencereye vuran yaðmur damlalarý
can yoldaþým þimdi
alýp baþýný gittin ya
þimdi ardýmda dünleri yakýlmýþ sokaklar duruyor
þehrin bulvarlarý bomboþ
ben boþ peronundayým istasyonun
raylarý hiç tanýmadýðým beyhude otlar sarmýþ
gelmeyecek treni beklerken gözlerim
sana olan iþtiyakým hiç bitmeyecek
nefes nefes istim buharlarýný boþaltýrken ciðerlerim
alýp baþýný gittin ya
þimdi bir sonbahar gününde
kanat sesi doluyor kulaklarýma
koþar adýmlý yaramaz bir çocuktan kaçan güvercin
gidip konuyor çýnar aðacýnýn dalýna
tek tek yapraklar uçuþuyor
çocuk kirli ellerini sürüyor yüzüne
yeknesak bir kalabalýðýn içinde ben
el sallýyorum sana
elveda
redfer