Ýçime çektiðim gri bir sokak lambasýydý Düþlerin kemikleþtiði saatlerde. Kahverengi bir gökyüzü vardý, Kapýsýz evlerin baþucunda bekleyen.
Masumiyerler, sisli ufuklarda kaybolmuþtu, Sesler kadar yabancýydý aynalar. Sokaklar, kireçle sývanmýþ bir yalnýzlýk Ve karanlýk, nadasa býrakýlmýþ bir çýðlýk.
Bir mezar taþý kadar hatýrlýydý Adýmlarýn yankýsý; Kýrýlmýþ camlar, kan kokan bir sabahý Sürüklerken peþinden.
Þehir kördüðüm, þehir kaosun kucaðýnda, Saklandým, saklandým ki kimse bilmesin. Dilin altýna saklanan kelimelerle Aðladým, içime döktüðüm bir kar gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Natuba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.