Ne kadar hýzlýsýn hayat, yetiþemedim, Göz açýp kapayýncaya kadar geçiverdin. Ýçimde bir yaným hâlâ çocuk, büyütemedim. Hayatýn içinde kayboldum, deðerini bilemedim.
Zaman sanki nehir gibi, durduramadým, Dündü sanki mazi dediðim, anlayamadým, Geçmiþin izinde kayboldum, kendimi bulamadým, Hayallerim, umutlarým akýp gitti, sanki su gibi.
Bazen düþlerimde eski günler canlanýr, O rüyadan uyanýrým, zihnimde tadý kalýr. Belki de yýldýzlar geçmiþe dair umutlar taþýr, Sobelerim belki bir gün zamaný, oyun oynayan çocuk gibi.
Zaman, uçsuz bucaksýz bir çöl misali. Kaybolur anýlarýn bulamazsýn, gizler kum taneleri. Hayat, rüyanýn içinde rotasýz bir gemidir sanki. Yýldýzlarla bezenmiþ, sonsuz bir okyanusta yüzer gibi.
Yine de çocuk gözüyle bakarým dünyaya ,umutla doludur içim. Unuttuðum çocuksu duygularý yeniden keþfederim. Yetiþemesem de hayata, anýn tadýný çýkartmasýný bilirim. Büyümesini istem yaþasýn içimde, yaramaz bir çocuk gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Natuba Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.