Bacaðýmdan deðil Karnýmdan deðil Baþýmdan deðil Kalbimden vuruldum ben Çýðlýklarýmýn duyulamayacak kadar sessizliði bu sebepten Kalbimden vurulunca diðer azalarým çalýþmaz oldu hepten Ayaklarýmýn sana doðru gelmeyiþi bu sebepten
Yaralarým var Kendi ellerimle açtýðým Derin mi derin Korkunç mu korkunç yaralarým Tuz bassam dahi kapanmayacak Ellerin bunu farkederse ancak Henüz bir merhemle kapanmayacak
Yaralarým var Her geçen gün daha kötüye giden Týp ilerledikçe çözümü ertelenen Yalnýzca iki varlýðýn bilidiði Yerini tarif etsem de bulamayacaklarý Kör, zalim yaralar
Ama sen de varsýn Bir umut çiçeði yeþertti gözlerin Kalbimin en derin Ulaþýlmasý en zor yerinde Þimdi eðer istemezse ellerin Bu yara baki kalacak Kalbim zannettiðin evinde
Yaralarým var Kendi ellerimle açtýðým Senden baþkasýnýn merhem olamayacaðý yaralar Kendim açtým bu yarayý Kaç ömür daha böyle bitecek Nedir bunun ederi Her sabah müfteri edasýyla Suçlayacak mýyýz kaderi?
Kendim açtým bu yarayý Kimsenin suçu yok
Metehan Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
mthnozdmr Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.