þimdi çok daha önceye gidelim
çok daha öncelere
hiç yaþanmamýþ þehirlerde
ilk rüzgarýn nefesimizden estiði
gözlerimizden yaðan ilk yaðmura
ve gecenin yýldýzlarýna
denizde açan yakamozlara
yangýn yeridir ki aþk
hep koyu ve sýcak
ya gecenin havasýndan
nedendir bu kimsesiz üþümeler
niçin titrer yýldýzlar
birbirlerine uzaktan bakarak dilara
uzayýp gidersin gecelerden gecelere
yaðmurlarýn eteðinden geçersin
acýlara tutunup iklimlerce sürüklenirsin aylar boyu
sýðýndýðým þehirlere
sýðýndýðým düþüncelere sýðmaz olursun
benim yüreðimde aþka çýkar
leylalar mecnuna döner gelir
bir tek sen gelmezsin
uðruna þiirler yakýlýr saatler boyu
ayaklar altýna alýnýr sureti bozuk caddeler
aysýz, yýldýzsýz vakitlerde
hicranýn öz adýsýn dilara
*
beraber doðmuþtuk ya hani þafak vakti
soluksuz týrmanmýþtýk daða doðru
yýllanmýþ mahzenlerde serkeþ serkeþ dolaþmýþtýk
güneyin sarý sýcaðýndan atlayarak
isabet almamýþ kaçak korkular býrakmýþtýk
sevda tarlalarýna
þimdi uzak anýlarda avunan ilk yaz göçebelerince
kanat çýrpýyor turnalar
külleri denizlere savrulan aþklardan
mecrasý kuruyan ýrmaklardan
vagon vagon hasret taþýnýyor
benden sana doðru dilara
dün akþam mutfaða gidip domates çorbasý piþirdim
buðulandý ve aðladý camlar
gözyaþlarýný kuruladým perdelerin ucuyla
çoktandýr öksüz olan odalara baktým
sensizlikle baþ baþa kalmýþ duvarlara
kaç kere ah...ettim sonra yokluðuna
dilara
*
gel
yeleleri beyaz kýsraklarýn üzerinde
zaman kývama ermeden
yeni bir düþ daha kuralým dilara
bu sefer uzayýp gitmesin emellerimiz gibi düþlerimiz de
sen bastýðýn yerde çiçekler büyüt
ben seni koklayayým günler boyu
ne söylendiyse güzellik üstüne hep sana adandý
ne biliniyorsa hep sana bestelendi
ufku olmayan sahralara savrulan kumlarca
ahu kokan ayrýlýklar senin için yüklenildi
yüzümde kufi çizgilerce belirdi kader
yanýk erguvanlarýn pul pul dökülüþü
senin içindi dilara
masamýn ortasýnda., yapayalnýz bir mum
yürek sonsuz çizgiler arasý
sanki buz tutmuþ kutup damlasý
ýþýðýnda titrer düþüncelerim
ama ne kalem tutar elim
ne söz söylemek için çözülür dilim
kendime dost edinmiþim kara geceleri
yalnýz onlara dökülür içimin karanlýk kýþlarý
yüreðimin karlarýna gömsem kendimi
bir kardelen olup yeniden doðarým belki
ve birkaç ateþböceði
sen ve ben dilara
*
gittiðinden beri hayli zaman oldu
oysa cinaslý adýmlarla koþmuþtum sana
nice tevriyeli çýlgýnlýklar yaþanmýþtý aramýzda
boþ kalýplarda harcanmýþtý sözler
cümleler anlamlarýný yitirmiþti gözlerinde
senden sonra
mavera renkli rüzgarlar esti akþamlara
son yalnýzlýða uðurlandý udi naðmeleri
süveydadan akseden izdüþümlerince
hüzünler çekildi sineye
geçtiðin yollarýn izleri çiðnendi bir bir
mecrasýnda ilhamýný yitirdi þair kaç kez
kabri baþýnda aðlaþtý kaç gün kaç gece
senden sonra
göklerde kayboldu yýldýzlar
üþüyen güftelerin ceste ceste titreyen sözleri
sýnýr dýþý edildi mektup mektup
gül dallarýnýn teþrininde
saklambaç oynayan bülbüllerin diline
nicedir lal düþtü
yüreklerde derin feryatlar yitirdi yollarýný
lal kadehlerde renkler küflendi dilara
*
yollardayým…biliyorum bekliyorsun
ray üstünde trenler ve asfaltta otobüsler
sanki benden sana ses getirecekler
dumaný tüten bir çorban yoksa
bir sigara molasý kadar eðer vaktin varsa
belki benden önce gelir istemez misin dilara
iki satýr mektup daha yazayým sana
aðlama, iþte bitiyor ayrýlýk
acýsý kalmaz sabaha
ya da adýna gurbet dedik
lakin erken teslim ettik ellere kader çizgilerimizi
böyle olsun istemedik
geliyorum sana ýssýzlýðýn içinden
bir þimþek çakýp karanlýk yýrtýlmazsa birden
ve patlamazsa gecenin çýðlýklarý
sönmezse gecenin ýþýklarý
bu ay sonunda geliyorum sana dilara
redfer